Με το χαρακτικό «In perpetuo» (μτφ: «Ες αιεί») συμμετείχε στον παγκόσμιο διαγωνισμό χαρακτικής που διεξήχθη στην Ταϊβάν, ο διακεκριμένος μεσολογγίτης ζωγράφος-χαράκτης Απόστολος Κούστας. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 1.128 καλλιτέχνες από 69 χώρες με 1.423 έργα.
Από αυτά, επιλέχθηκαν τα 201, ανάμεσα στα οποία και το «In perpetuo» του Απόστολου Κούστα, το οποίο και απέσπασε τιμητική διάκριση. Πρόκειται για ένα χαρακτικό σε χαρτί, διαστάσεων 150x107 εκ, χαρακτηριστικό έργο της δουλειάς του καλλιτέχνη.
Ο Απόστολος Κούστας βρίσκεται στο εξελικτικό στάδιο της δημιουργίας «φορητών τοιχογραφιών», που πέρυσι παρουσιάστηκαν με μεγάλη επιτυχία σε έκθεση στο Shakespeare Theatre (Harman Center for Arts) της Washington, κατακτώντας κριτικούς και κοινό.
Φορητές τοιχογραφίες του Απόστολου Κούστα βρίσκονται και σε δημόσιους χώρους, όπως στη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, στο Αεροδρόμιο του Ακτίου, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές.
Ο Απόστολος Κούστας προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα, δημιουργεί επίσης γλυπτά-ανάγλυφα έργα πάνω σε μάρμαρο με θέματα πάντα από το γνωστό του «σύμπαν», αναζητώντας τα αρχετυπικά αισθήματα και μορφοποιώντας τα ως εικαστικό λόγο.
Ο καλλιτέχνης, αυτή την περίοδο, προετοιμάζει έργα για την 16η παγκόσμια Biennale χαρακτικής, που θα γίνει στη Βάρνα της Βουλγαρίας το 2011. www.apostoloskoustas.com
…για να καταπολεμηθεί η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας
Την ανοδική πορεία της παγκόσμιας θερμοκρασίας υπόσχεται να αντιστρέψει μια νέα εφαρμογή της γεωμηχανικής, με φανατικό υποστηριχτή τον Μπιλ Γκέιτς.
Ψεκάζοντας τα σύννεφα με θαλασσινό νερό, οι επιστήμονες θα αυξήσουν τη λευκότητά τους, στοχεύοντας έτσι στην αντανάκλαση της ηλιακής ακτινοβολίας στο Διάστημα.
Αν και η εν λόγω εφαρμογή βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο, έχει προκαλέσει μέχρι τώρα πολλές αντιδράσεις, διόλου παράλογες.
Πάντως, ο ιδρυτής της Microsoft έχει δαπανήσει περισσότερα από 4,5 εκατ. δολάρια για τις εργαστηριακές έρευνες πάνω στη λεύκανση των σύννεφων.
Το βακτήριο της σαλμονέλας θα μπορούσε μελλοντικά να χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο κατά του καρκίνου, καθώς Ιταλοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μπορεί να ενεργοποιεί τον αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού και έτσι να βοηθά στην καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου και του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ογκολογίας του Μιλάνου, υπό τη δρα Μαρία Ρεσίνιο, σε συνεργασία με επιστήμονες από τις ΗΠΑ, σε εργασία που δημοσίευσαν στο περιοδικό "Science Translational Medicine", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και τη βρετανική "Τέλεγκραφ", αναφέρουν ότι η μέθοδός τους όχι μόνο καταπολεμά τους όγκους, αλλά επίσης "εμβολιάζει" τον οργανισμό έναντι πιθανής μελλοντικής ανάπτυξης νέων καρκινικών κυττάρων.
Τα καρκινικά κύτταρα είναι άκρως επικίνδυνα, επειδή μπορούν να ξεφεύγουν από το "ραντάρ" του ανοσοποιητικού συστήματος, που συνήθως καταπολεμά αυτές τις κυτταρικές ανωμαλίες. Χάρη όμως στην παρουσία των βακτηρίων της σαλμονέλας, τα καρκινικά κύτταρα γίνονται "ορατά" στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και έτσι πιο ευάλωτα στις επιθέσεις του.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι θα μπορέσουν τελικά να δημιουργήσουν ένα νέο είδος φαρμάκου, στην κατηγορία των φαρμάκων "ανοσοθεραπείας", στα οποία τελευταία στρέφονται όλο και περισσότερο οι επιστήμονες για τη μάχη κατά του καρκίνου, προσπαθώντας να κινητοποιήσουν πιο αποτελεσματικά τις δυνάμεις άμυνας και αυτοπροστασίας του ίδιου του οργανισμού.
Ξέγνοιαστος και με χαλαρή καλοκαιρινή διάθεση έπειτα από έναν δύσκολο χειμώνα, εξαιτίας των πρόσφατων αποκαλύψεων που προέκυψαν από τους ελέγχους του ΣΔΟΕ και της επιτροπής για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος, αλλά και της διαγραφής του από το κόμμα, εμφανίστηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Πρώτο Θέμα, ο τέως πολιτικός έφτασε με τη σύζυγό του και τον γιο τους στον Πόρο την Παρασκευή 20 Αυγούστου λίγο πριν από το μεσημέρι και από την πρώτη στιγμή έγινε εμφανές πως φρόντιζε να αποφύγει επιμελώς τις πολλές συναναστροφές και τις εξόδους, προτιμώντας να περάσει μία από τις πρώτες του δημόσιες καλοκαιρινές εμφανίσεις με τους οικείους του αποκλειστικά στους χώρους του ξενοδοχείου. Άλλωστε το «Sirene Blue Resort» αποτελεί την ιδανική επιλογή για όποιον θέλει να απομονωθεί. (newsbeast.gr)
Η βιομηχανία κολοσσός σκέφτεται να μετακομίσει σε πιο πρόσφορες αγορές του πλανήτη. Είχε προειδοποιήσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για το δυσβάσταχτο βάρος της διπλής φορολόγησης και τώρα στρέφει τα πυρά της κατά του υπουργού Οικονομικών. Θεωρείται (και όχι άδικα) μία από τις λιγοστές ελληνικές «υπερδυνάμεις». Ένας όμιλος από τους λίγους που διεκδικούν για λογαριασμό τους τον όρο «ελληνική πολυεθνική». Ο όμιλος Coca-Cola 3Ε των 2.500 εργαζομένων, των 7 εργοστασίων και των 28 χωρών που διοικούνται από τη «μητέρα Ελλάδα» σαφώς εκπροσωπεί την εξωστρεφή επιχειρηματική εικόνα μιας χώρας που εκτός από τη ναυτιλία ελάχιστα έχει να επιδείξει στο παγκόσμιο επιχειρηματικό γίγνεσθαι. Όπως συνεχίζει το ρεπορτάζ στο Πρώτο Θέμα, παρά ταύτα, μια σειρά πληροφοριών που έρχονται στην επιφάνεια, σε συνδυασμό με δηλώσεις από τη μεριά των διοικούντων την κορυφαία εμφιαλωτική βιομηχανία του πλανήτη, δείχνουν ότι τα παραπάνω ρεκόρ που μας γεμίζουν εθνική υπερηφάνεια ενδεχομένως να αποτελέσουν σύντομα παρελθόν. Την προηγούμενη βδομάδα ο Κύπριος Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας Δώρος Κωνσταντίνου κάλεσε μέσω του Reuters την κυβέρνηση να αναθεωρήσει το φορολογικό καθεστώς: «Δεν είναι λογικό να περιμένει κανείς ότι η 3Ε και άλλες εταιρείες με σημαντικές δραστηριότητες εκτός Ελλάδας θα συνεχίσουν να φέρνουν τα κεφάλαια στη χώρα, να καταβάλλουν το 40% και να διανέμουν το υπόλοιπο.»
Άκουγα το πρωί της Πέμπτης την εκπομπή του συναδέλφου Κωνσταντίνου Μπογδάνου στον Flash. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι αναφερόμενος στον σημερινό αγώνα του ΠΑΟΚ με την Fenerbahçe στην Πολη με μεγάλη άνεση έλεγε ότι η έδρα της τουρκικής ομάδας φέρει το όνομα "...Σουκρου Σαρατσογλου δηλαδή ...αυτού που το 1955 είχε βάλει μια βόμβα στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη η οποία πράξη έφερε την καταστροφή των Κων/πολιτων το Σεπτέμβρη του 1955..." και ότι η Fenerbahçe είναι "...η πλέον εθνικιστική ομάδα της Τουρκίας και γι’ αυτόν το λόγο ακριβώς ονόμασαν το στάδιό τους μ’ αυτό το όνομα...."Θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
1. Ο εν λόγω Σουκρου Σαρατσογλου απεβίωσε το 1953, δηλαδή δύο χρόνια πριν τα γεγονότα της βόμβας και τα επακόλουθα γεγονότα του 55’.
2. Ο Σαρατσόγλου διατέλεσε Πρωθυπουργός της Τουρκίας το 1948. Το 1926, ως Υπ. Παιδείας, έλαβε μέρος στις συμφωνίες για την ανταλλαγή πληθυσμών με την Ελλάδα.
3. Και επειδή διατέλεσε επί 17 χρονια και πρόεδρος της Fenerbahçe, μετα τον θάνατό του έδωσαν το όνομά του στο στάδιο της ομάδας που λάτρευε τόσο πολύ. Όπως την λάτρευαν και όλοι οι Κων/πολιτες, επειδή μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '70 σ’ αυτήν την ομάδα έπεσε και ο άσσος Ρωμιός ποδοσφαιριστής της Πόλης, ο θρύλος της Τουρκίας, ο Λευτερης Αντωνιάδης, στου οποίου το όνομα οι τούρκοι φίλαθλοι ακόμα πίνουν νερό!
4. Και για την ιστορία και μόνο, την βόμβα στο σπίτι του Κεμάλ την έβαλε ένας φοιτητής απο τη Δυτική Θράκη, ονόματι Oktay Engin, και ένας υπάλληλος του προξενείου ονόματι Hasan Uçar, oı οποίοι καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν και στη Ελλάδα αλλά και στην Τουρκία..
5. Και τελος, σε εκπομπές που έχουν ακροαματικότητα, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί με αυτά που λένε, διότι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη η οποία δεν είναι πάντα στη θέση να επιβεβαιώνει αυτα που ακουει...
Ξανά στην Αθήνα βρέθηκαν χτες οι υποψήφιοι για το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου οι επιτελείς να ξαναδούν τις πολύφερνες νύφες και να πάρουν τη μεγάλη απόφαση σε ποιόν θα αναθέσουν την τύχη του νέου δήμου. Παρά τις διεξοδικές συζητήσεις και την πρόθεση να συγκεραστούν απόψεις και να βρεθεί κοινή συνισταμένη λύση, οι υποψήφιοι επέστρεψαν χωρίς την απάντηση και αναμένουν την άνωθεν επιφοίτηση των υψηλόβαθμων, προκειμένου να συνεχίσουν με την επίσημη πλέον βούλα, να συνεργαστούν ή να αποσυρθούν.
Το γκάλοπ που έγινε πριν λίγες μέρες από την GPO, αντί να ξεκαθαρίσει, μπέρδεψε περισσότερο την κατάσταση με τις αντιφατικές απαντήσεις που δόθηκαν. Αλλού υπερτερεί ο ένας, αλλού ο άλλος (συμπεριλαμβανομένου του Γ. Αναγνωστόπουλου). Καλά ποσοστά συγκεντρώνει ο νυν δήμαρχος κυρίως στο Αιτωλικό, αλλά και ταυτόχρονα τα υψηλότερα ποσοστά αποδοκιμασίας. Ο Γ. Ψαράκης βρίσκεται με καλό ισολογισμό και υψηλή αποδοχή στις Οινιάδες λόγω προέλευσης, χαμηλά όμως σε Αιτωλικό και Μεσολόγγι, αλλά όμως και το μικρότερο ποσοστό αρνητικής εικόνας. Ο Γ. Τέγας , ο Π. Κατσούλης και ο Π. Ζωγράφος βρίσκονται σε ενδιάμεση θέση αποδοχής - αποδοκιμασίας, με θετικό πάντως ισολογισμό.
Λογικό είναι το κόμμα της κυβέρνησης να προσπαθεί να βρεί τον υποψήφιο που θα συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες εκλογικής νίκης και παράλληλα να ελαχιστοποιεί τις αντιδράσεις, αλλά η υπερβολική αυτή καθυστέρηση μόνο κακό θα κάνει στις τοπικές κοινωνίες καθότι τα περιθώρια προετοιμασίας εξαντλήθηκαν και ο χρισμένος θα καταφύγει υποχρεωτικά σε λύσεις ανάγκης την τελευταία στιγμή με ότι αρνητικό συνεπάγεται αυτό για τα αυτοδιοικητικά πράγματα του νέου μας δήμου.
Θέμα :Ενεργή συμμετοχή του Δημοτικού Συνδυασμού «ΕΝΕΡΓΟΣΠΟΛΙΤΗΣ» του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου στιςΔημοτικέςΕκλογές2010.
Ο Δημοτικός Συνδυασμός «ΕΝΕΡΓΟΣΠΟΛΙΤΗΣ» του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου θα συμμετάσχει ενεργά στις Δημοτικές Εκλογές του Νοεμβρίου 2010.
Το ψηφοδέλτιο του Δημοτικού Συνδυασμού «ΕΝΕΡΓΟΣΠΟΛΙΤΗΣ» του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου θα απαρτίζεται :
-από ενεργούς πολίτες,
-ανεξαρτήτου πολιτικής ταυτότητας,
-από όλα τα κοινωνικά στρώματα,
-ανιδιοτελείς πολίτες,
- από συμπολίτες μας που θέλουν να προσφέρουν στον τόπο μας.
Η ανάγκη συμμετοχής του Δημοτικού Συνδυασμού «ΕΝΕΡΓΟΣΠΟΛΙΤΗΣ» του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου στις επερχόμενες εκλογές, πηγάζει από την αδυναμία της παρούσας Δημοτικής Αρχής, αλλά και άλλων προσώπων που δείχνουν ενδιαφέρον για την ηγεσία του Δήμου στις επερχόμενες Δημοτικές Εκλογές, να διαχειριστούν ζωτικά θέματα για την προστασία των συμφερόντων του τόπου μας.
Δεν είναι τυχαίο, ότι ο Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου συρρικνώθηκε με τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗσυγκριτικά με άλλους Δήμους και αυτό γιατί δεν υπήρξε μια έντονη και έγκαιρη αντίδραση από την παρούσα Δημοτική Αρχή. Δεν κατάφερε να διεκδικήσει και να προστατεύσει τα συμφέροντα του τόπου και αυτό γιατί η διεκδίκηση δεν γίνεται μόνο με πανό.
Σήμερα σε μια δύσκολη Ελληνική πραγματικότητα, με μια οικονομική κρίση να ταλανίζει τις τοπικές κοινωνίες, να τις γεμίζει με ανασφάλεια, με άγχος και αβεβαιότητα για το αύριο, πρέπει να υπάρχει μια συνεχή επαγρύπνηση από όλους μας, από εμάς τους πολίτες, από όλους του φορείς της τοπικής μας κοινωνίας, ώστε να διεκδικούμε και να διασφαλίζουμε καλύτερες συνθήκες για το σήμερα, αλλά και για το αύριο.
Πρόσφατα έκλεισε το Ι.Ε.Κ. Μεσολογγίου, χωρίς να αντιδράσει κανένας, χωρίς να υπάρξει μια διαπραγμάτευση. Κάποιοι θέλουν να κλείσουν το Στρατόπεδο «Σπύρου Μουστακλή» στο Μεσολόγγι, ενώ άλλοι επιθυμούσαν το κλείσιμο του Τ.Ε.Ι. Μεσολογγίου. Το 2013 σταματάνε οι επιδοτήσεις στους αγρότες για τα προϊόντα τους, με άμεσο αντίκτυπο την πτώχευση της περιοχής Μεσολογγίου.
Για πολλά χρόνια ο τόπος μας δεν αναπτύχθηκε όπως του άξιζε, οικονομικά, πολιτιστικά, κοινωνικά και αυτό γιατί η ανάπτυξη είχε φιλο-αγρινιώτικη κατεύθυνση. Τα πάντα επενδύονταν στο Αγρίνιο και στην γύρω περιοχή, αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από τα κονδύλια που έχουν δαπανηθεί από τη Νομαρχία και την ΠεριφέρειαΔυτικής Ελλάδος στις περιοχές αυτές.
Για τη φιλο-αγρινιώτικη πολιτική φταίμε και εμείς, γιατί όλοι οι Νομάρχες ήταν από το Αγρίνιο και την γύρω περιοχή, το ίδιο και οι βουλευτές, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε μια έντονη παρουσία ως Δημοτική Αρχή για διεκδικήσεις.
Ο Δημοτικός Συνδυασμός «ΕΝΕΡΓΟΣΠΟΛΙΤΗΣ» του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου αποφάσισενα κατέβει στις Δημοτικές Εκλογές του 2010 πολιτικάανεξάρτητος, χωρίς χρώματα και αυτό γιατί υπάρχει ανάγκησυμμετοχής στο ψηφοδέλτιο ενεργών πολιτών,με άποψη, ανιδιοτελή αγώνα για προσφορά στον τόπο.
Σημαία μας είναιη ανάπτυξητου Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου.
Γνωρίζουμε, ότι ωςανεξάρτητος Δημοτικός Συνδυασμός δεν θα έχουμε μεγάλη τύχη στις Δημοτικές Εκλογές, γιατί οι εκλογές είναι κομματικοποιημένες και συνήθως εκλέγονται Συνδυασμοί που έχουν κομματική στήριξη.
Εμείς οφείλουμε να προσπαθήσουμε, να έχουμε φωνή, να διεκδικούμεένα καλύτερο παρόν και μέλλον του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου, όμως για να το πετύχουμε θέλουμε ενεργούς πολίτες στο ψηφοδέλτιο. Για αυτό καλούμε όλους τους ενεργούς πολίτες του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου να συμμετάσχουν στο ψηφοδέλτιο του Δημοτικού Συνδυασμού «ΕΝΕΡΓΟΣΠΟΛΙΤΗΣ».
Μεεκτίμηση
Ο Επικεφαλής τουΔημοτικούΣυνδυασμού «ΕΝΕΡΓΟΣΠΟΛΙΤΗΣ»
Σπέκουλα για την μετά-πρωθυπουργική ασφάλεια ζωής του Γεωργίου Παπανδρέου έχει από καιρού ξεκινήσει δια άρθρων και αρθριδίων στα διεθνή ΜΜΕ. (ως και αντικαταστάτη του Μπαν Κι Μουν τον φέρουν). Σημάδι εμφανές ότι όσοι τον ενθρόνισαν ανησυχούν σφόδρα για την αβλαβή αποκατάστασή του στα μετόπισθεν της πολιτικής ζωής. Στην ανησυχία τους περιλαμβάνονται και οι του υπουργικού του συμβουλίου συνεργοί, μηδέ εξαιρουμένων των ένθεν και ένθεν πολιτικών βαστάζων τους, αλλά και των Σημίτη και Καραμανλή συνενόχων τους,.. Κατά τα δημοσιεύματα θεωρείται βεβαία η λαϊκή έκρηξη οργής, στην βάση της οποίας προσθέτω εγώ, θα πειθαναγκαστούν άπαντες να λογοδοτήσουν ως προς την ασέλγειά τους επί του σώματος της «απόρου» κορασίδας εν ονόματι Ελλάς. Το άγχος των προστατών του συνίσταται στο ότι πλέον είναι πολύ πιθανόν αυτό να συμβεί ενώπιον του κατά φύση δικαστή τους και όχι μιας παρά φύση έδρας εικονικής τύπου Ειδικού Δικαστηρίου.. Του Ελληνικού λαού δηλαδή και στο επί του .......Συντάγματος υπαίθριο λαϊκό δικαστήριο με δεδομένο ότι το Ειδικό είναι καθεστωτικά απολύτως ελεγχόμενο.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΣΤΑΚΟΥ
ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
ΑΞΙΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ. ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΟ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙ ΑΣΤΑΚΟΥ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΩΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟ – ΔΙΑΜΕΤΑΚΟΜΙΣΤΙΚΟ - ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΟΤΙΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ (Είναι ελεύθερη ζώνη)
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΕΞΗΣ :
• Να ακυρωθεί τώρα η δρομολογούμενη θανατηφόρα ηλεκτροπαραγωγική επένδυση του ΚΑΤΑΡ με πρώτη ύλη το LPG στο ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙ
• Να μην ξαναπροταθει από τις κυβερνήσεις και από κανένα ιδιώτη επενδυτή η εγκατάσταση τέτοιων θανατηφόρων επενδύσεων
• Να μην αλλάξει ο χαρακτήρας του λιμανιού και της ΒΙΠΕ και να ακυρωθούν τα όποια σχέδια για μετατροπή των εγκαταστάσεων σε κέντρο ηλεκτροπαραγωγής με καύση επικίνδυνων αέριων – ορυκτών ή σκουπιδιών.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ :
• ΚΑΘΑΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
• ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ ΑΥΤΗΣ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΜΑΣ.
• ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
• ΟΔΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙΟΥ – ΙΟΝΙΑ ΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙΟΥ – ΠΑΡΑΙΟΝΙΑΣ ΟΔΟΥ
ΛΙΜΑΝΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ – ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΑΜΕΤΑΚΟΜΙΣΤΙΚΟ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΖΩΗ.
ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΨΗΦΙΣΘΗΚΕ ΟΜΟΦΩΝΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ
Για τους γιατρούς της Πάτρας τα μάθατε. Την απληστία τους την πλήρωσαν με 10 χρόνια φυλακή. Τις άγνωστες λεπτομέρειες της υπόθεσης, σας τις είπε ο Τάσος Τέλλογλου. Σημαντικότερο όλων είναι ότι το Πανεπιστήμιο της Πάτρας την πρώτη φορά που εξέτασε την υπόθεση είχε εντελώς αθωώσει τον καθηγητή - γιατρό και ο πανελλήνιος ιατρικός σύλλογος του είχε επιβάλει αργία τριών εβδομάδων. Έστω και έτσι πάντως, ο καθηγητής και ο βοηθός του δεν την γλύτωσαν την φυλακή. Και με ποινές που προσπαθούν να αντισταθμίσουν τη σιωπή δεκαετιών. Δυστυχώς και η Δικαιοσύνη με το ρεύμα πάει. Τα χρόνια της ευημερίας όλοι ήταν αθώοι. Τα χρόνια της κρίσης όλοι είναι για τα κάτεργα.
«Μα τόσα χρόνια δεν ξέρατε τι γινόταν; Γιατί δεν μιλάγατε;» ρώτησα γιατρό της Πάτρας στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και της Aριστεράς κάποτε. Με κοίταξε λες και του ζητούσα να μου πει το αντίδοτο για τον καρκίνο. Τελικά μου ψιθύρισε: «Εμείς είπαμε αν αποδειχθεί η ενοχή του, να τιμωρηθεί παραδειγματικά». Την έχω ακούσει αυτή την νεοελληνική μπαλαφάρα και από πιο επώνυμα χείλη. Την έλεγε συχνά και ο Καραμανλής. Την έχουν πει και σοβαροί πολιτικοί όπως ο Σημίτης. «Αν είναι ένοχοι να τιμωρηθούν». Λες και θα ζητήσουμε την άδεια από τους πολιτικούς για να τιμωρήσουμε κάποιον που είναι ένοχος. Τους βουλευτές, τους υπουργούς, τους πρωθυπουργούς αλλά και τους συνδικαλιστές, τους πρυτάνεις, τους επιστημονικούς και πνευματικούς ηγέτες (λέμε τώρα) τους χρειαζόμαστε για να μας δείχνουν τους ενόχους -ή τέλος πάντων για να μην τους καλύπτουν- και όχι για να επικυρώνουν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης.
Για να καταδικαστούν οι δύο γιατροί της Πάτρας, παιδεύτηκαν πολύ δύο άλλοι γιατροί (Βαράκης και Καρναρής) που πείσμωσαν με την υπόθεση και παρά τις πιέσεις και τις απειλές δεν έκαναν πίσω. Οι υπόλοιποι «συνάδελφοί» τους σφύριζαν αδιάφορα. Όπως αδιάφορα σφυρίζουν οι «συνάδελφοι» δικηγόρων, πολιτικών μηχανικών, τραπεζικών, ξενοδόχων, δικαστών, δημοσιογράφων, τελωνιακών, αστυνομικών, ταξιτζήδων... και τόσων άλλων που τους πιάνουν να παρανομούν.
Αρκεί κανείς να δει τις απαλλαχτικές αποφάσεις των πειθαρχικών συμβουλίων των υπουργείων Οικονομικών και Παιδείας. Η αρχή ότι «όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου» έχει από χρόνια μετατραπεί σε «οι δικοί μας είναι αθώοι ανεξαρτήτως της αποδείξεως του εναντίου». Οι βουλευτές δίνουν ασυλία στον βουλευτή που δεν πληρώνει το ΙΚΑ, οι ταξιτζήδες δεν τιμωρούν τον συνάδελφό τους που κλέβει τουρίστες, το πειθαρχικό των δημοσιογράφων δεν ασχολείται με τον επίλεκτο που κυκλοφορεί με αδήλωτα εκατομμύρια και οι μοναχοί του Αγίου Όρους δεν ξέρουν τίποτα για τον Εφραίμ και τον Αρσένιο. Μια κοινωνία προδομένη από τις συντεχνίες της.
Υ.Γ: Πληροφορούμαι ότι τους τελευταίους μήνες οι Αγιορείτες μοναχοί εμφανίστηκαν ξανά στην Αθήνα διεκδικώντας εκατομμύρια από τα ευρωπαϊκά κοινοτικά προγράμματα για την ψηφιοποίηση των θησαυρών του Αγίου Όρους. Ο σκοπός είναι ιερός αλλά πλέον οι υπουργοί βλέπουν ράσο και κρύβονται. Μέχρι και το πρωθυπουργικό γραφείο έχουν φτάσει οι αγιορείτικες εγκλήσεις - με την βοήθεια ισχυρών παραγόντων των ΜΜΕ- αλλά κανείς δεν συγκινείται. «Μα δεν είμαστε όλοι Εφραίμ και Αρσένιος», ξέσπασε κάποια στιγμή ένας εκ των εκπροσώπων των Μονών ευρισκόμενος στο γραφείο υψηλού κυβερνητικού στελέχους. «Αν αυτό το πείτε και στο Όρος και το πληροφορηθούν και ο Εφραίμ και ο Αρσένιος, θα είναι μια καλή βάση για την επόμενη συνάντησή μας» ανταπάντησε ο κυβερνητικός - γνωστός σαδιστής.
Μετά την πρώιμη ''ανεξαρτητοποίηση'' του Γ. Αναγνωστόπουλου όταν είδε έγκαιρα την απιθανότητα να λάβει χρίσμα από το ΠΑΣΟΚ, ήρθε η σειρά της όψιμης ανεξαρτητοποίησης του Νίκου Μουρκούση. Αφού πρώτα δήλωσε ότι έλαβε εντολή σχηματισμού συνδυασμού από τη ΝΔ και ότι ήταν θέμα ωρών η ανακοίνωση της επίσημης υποψηφιότητάς του και μάλιστα προχώρησε και στην πρώτη δημόσια ομιλία του, προφανώς μετά από πληροφορίες ότι είναι ''κομμένος'', ήρθε η στιγμή να ανακοινώσει κατά πανομοιότυπο σχεδόν τρόπο με τον Γ. Αναγνωστόπουλο ότι ''δεν τον ενδιαφέρει η στήριξη του κόμματος'' και ότι θα κατέβει ως ανεξάρτητος. Είχαμε επισημάνει προ ολίγων μόλις ημερών (ανάρτηση περί Λιβανού) ότι εάν η ανακοίνωσή του περί χρίσματος από τη ΝΔ αποδειχτεί ''μπλόφα'', ο Ν. Μουρκούσης θα εκτεθεί σοβαρά στην κοινή γνώμη. Δυστυχώς και έτσι έγινε. Εντύπωση μας προκαλεί το γεγονός, πως μπορεί κάποιος ο οποίος εμπαίζει έτσι το εκλογικό σώμα, να εμφανίζεται διεκδικώντας την ψήφο των πολιτών σαν να μην έχει συμβεί τίποτα το μεμπτόν. Αυτό λέγεται πολιτική; Αν ναί, λυπούμαστε αλλά δεν θα πάρουμε. Τελικά τα 2 μεγάλα κόμματα και η δεξαμενή της ανεξαρτησίας, είναι συγκοινωνούντα δοχεία; Μπορεί κανείς να μπαινοβγαίνει, αναλόγως πως του βγαίνουν τα χαρτιά, αρκεί να αναρριχάται σε θέσεις εξουσίας; Εάν μάλιστα δούμε να επαληθεύονται και οι φήμες περί σύμπραξης με τον Γ. Αναγνωστόπουλο, τότε θα πρόκειται για την απόλυτη ανακολουθία και πολιτική ασυνέπεια.
Σύμφωνα με πληροφορίες μας ετοιμάζεται και τρίτη ανεξάρτητη υποψηφιότητα μετά την αποτυχία λήψης χρίσματος πάλι από τη ΝΔ, αυτή του (τρίτου) γιατρού Γ. Καρανικόλα. Τρείς γιατροί ανεξάρτητοι για δήμαρχοι!! Παρότι, μετά από την αίτηση που είχε κάνει προς τη ΝΔ, είχε δηλώσει ότι αποσύρεται, φαίνεται ότι δεν το βάζει κάτω και επανέρχεται δριμύτερος και αποφασιστικότερος.
Δεν είμαστε αντίθετοι με τις ανεξάρτητες υποψηφιότητες και κινήσεις, με μια βασική προϋπόθεση: να είναι συνειδητές επιλογές και πολιτική στάση ζωής και όχι αναγκαίες λύσεις της τελευταίας στιγμής όταν τα κουκιά δεν βγαίνουν και οι προσπάθειες για στήριξη από μεγάλο κόμμα έχει αποτύχει. Όποιος πιστεύει ότι είναι πραγματικά ανεξάρτητος και δεν έχει ούτε δεσμεύσεις, ούτε βαρίδια, ούτε ανάγκη τα κόμματα, ας το δηλώσει ευθαρσώς εξ αρχής και ας πορευτεί το δύσκολο και μοναχικό δρόμο της ανεξάρτητης υποψηφιότητας. Αλλιώς ας καθίσει στο κόμμα που ανήκει και ας περιμένει το δαχτυλίδι ή κανένα κοκαλάκι από τα αποφάγια των εκλεκτών.
'' Αν και κατέθεσε νωρίς νωρίς το ενδιαφέρον του για το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας διαμορφώνοντας μέσω φημολογίας την πεποίθεση σε ορισμένους ότι το έχει λάβει, για μια ακόμη φορά ο απών επί τριετίας απο τα δημοτικά δρώμενα Ιατρός, άλλαξε ρότα. ξεθάβοντας για μια ακόμη φορά το τσεκούρι του ανένδοτου αντάρτικου.
Η πιθανή πληροφόρησή του ότι τελικά το χρίσμα πηγαίνει στον Πρεβεζάνο εξόργισε τον μεγάλο Νεοδημοκράτη αγωνιστή Μουρκούση και τον έκανε να πάρει τα βουνά της ανεξαρτησίας.
Είναι πρόδηλο ότι τη λέξη ανεξάρτητος δεν δικαιούνται να την χρησιμοποιούν υποψήφιοι που ενώ αρχικά συνωστίζονταν στον προθάλαμο των κομματικών χρισμάτων, μετέπειτα όταν απέτυχαν πλήρως να χριστούν σήκωσαν λάβαρο ανεξαρτησίας και κομματικής αποκήρυξης. Λέτε να τον δούμε να σύντομα να οργώνει την περιφέρεια του διευρυμένου δήμου αγκαλιά με τον Αναγνωστόπουλο? Μετά όλοι αναρωτιόμαστε γιατί η πόλη μας δεν μπορεί να βγεί από το τέλμα και την απαξίωση....''
'' Με αφορμή αυτά που διάβασα σχετικά με τη σοσιαλιστική διαγωγή και συμπεριφορά του εν λόγω κυρίου, (σσ. Θ. Μωραίτη) θέλω να αναδείξω και ένα ακόμα ταλέντο αυτού του παιδιού του κομματικού σωλήνα.
Ίσως, που δεν το πιστεύω, να λάβει το θάρρος ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ να κόψει στεγνά τέτοια κεφάλια. Ο εν λόγω κύριος έχει σε διεύθυνση της αρμοδιότητάς του συνδικαλίστρια του ΠΑΣΟΚ ως διευθύντρια του ΥΠΕΚΑ (τέως ΥΠΕΧΩΔΕ), η οποία έχει εμπλακεί κατά το παρελθόν σε υπόθεση νομιμοποίησης αυθαιρέτου, πάνω στο κύμα, που κατείχε παράνομη οικοδομική άδεια, η νομιμότητα μάλιστα της οποίας επρόκειτο να κριθεί από το ΣΤΕ.
Στην προσπάθειά της αυτή, είχε πολύτιμο συνεργάτη το νομικό σύμβουλο του Υπουργείου, ο οποίος συνέταξε Εισήγηση και με ψευδή στοιχεία παραπλάνησε την Ολομέλεια του ΝΣΚ, κατόρθωσε να υφαρπάσει την ψήφο τους και να συντάξει γνωμοδότηση προς τον Υπουργό, ότι η παραπάνω άδεια είναι απολύτως νόμιμη. Αλλά το έτος 2000, ο τότε Υπουργός, δεν έκανε αποδεκτή την γνωμοδότηση της Ολομέλειας !! του ΝΣΚ και έτσι αυτή παρέμεινε έγγραφο άνευ αξίας. Έπειτα ήρθε και η δημοσίευση της απόφασης του ΣΤΕ, η οποία ανακαλούσε την ισχύ της αδείας ως κακώς χορηγηθείσας από την τοπική πολεοδομία. Η παραπάνω κ. διευθύντρια μετά τις εκλογές του 2004, πήρε την ίδια άχρηστη γνωμοδότηση του 2000 και την έδωσε στο νέο Υπουργό για αποδοχή και υπογραφή.
Με τον τρόπο αυτό το άχρηστο έγγραφο μετουσιώθηκε σε Υπουργική απόφαση. Κατόπιν με δικό της διαβιβαστικό, την απέστειλε στην τοπική πολεοδομία με τη ρητή εντολή να εφαρμοσθεί η απόφαση Υπουργού, ανεξάρτητα εάν υπήρχαν αντίθετες θέσεις από οποιανδήποτε υπηρεσία ή φορέα. Έτσι όμως κατήργησε την ΗΔΗ δημοσιευμένη προ μηνών απόφαση του ΣΤΕ. Αυτές οι πράξεις Υπουργού και της συνδικαλίστριας του ΠΑΣΟΚ συνιστούν παράνομες διαταγές ερχόμενες σε ευθεία αντίθεση με τα κριθέντα από το ΣΤΕ, δηλαδή το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, το οποίο σε μεταγενέστερα πρακτικά του αναφέρεται στις απαράδεκτες ενέργειές τους.
Ο ΜΩΡΑΪΤΗΣ τα γνωρίζει πάρα πολύ καλά, εδώ και 2 μήνες με κάθε λεπτομέρεια και επίσημα στοιχεία, αλλά ΑΝΤΙ να καρατομήσει την φίλη διευθύντρια, την καλύπτει προτάσσοντας τα στήθη του, με το αιτιολογικό ότι η διευθύντρια θα βγει στη σύνταξη τον Οκτώβρη.
Την υπόθεση για τα μάτια του κόσμου, την έστειλε στους Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, δήθεν ότι έκανε το καθήκον του στο ακέραιο, αλλά όμως ΔΕΝ έκανε το ΧΡΕΟΣ του με την απόλυση της φίλης συνδικαλίστριας και στα πλαίσια προστασίας της, υπάρχει ειδική κωλυσιεργία στο ΥΠΕΚΑ, όταν ζητούνται έγγραφα με την υπογραφή της φίλης και συντρόφισσας Πασόκας .
Αλλά πέραν του κυρίου αυτού, τα γνωρίζουν ήδη λεπτομερώς ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ και ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ, αλλά δεν γίνεται τίποτα, που να μας πείθουν ότι το Κράτος λειτουργεί όπως το θέλουμε εμείς οι πολίτες του και να καρατομούνται άμεσα οι εκμεταλλευτές του κρατικού πόστου.
Όλοι αυτοί που κατέχουν κρατικά πόστα, αμείβονται από τις θυσίες των πολιτών για να κάνουν απλά το καθήκον τους. Αλλά οι θυσίες αυτές που μας ζητάνε να υποστούμε, δεν πιάνουν τόπο.
Τι χρειαζόμαστε τον ΜΩΡΑΪΤΗ, εάν δεν κάνει αυτό που πρέπει, διότι η πράξη αυτή λέγεται εκμετάλλευση της εμπιστοσύνης των πολιτών, ή ακόμα εξαπάτηση και τους περιμένει γιούχα.
Πρέπει να μας δείξετε για να μας πείσετε, διότι με λόγια πολιτικά δεν χορταίνουμε, ειδικά όταν υπάρχει τόσο αμαρτωλό από κάθε άποψη παρελθόν των πολιτικών ανδρών και δυστυχώς οι εξαιρέσεις αυτού του κανόνα είναι πάρα πολύ λίγες και στο μέλλον μηδενικές.
Όφειλε όχι μόνο να την καρατομήσει, αλλά και να διατάξει έλεγχο για το ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ.
Αλλά η υπόθεση αυτή έχει και ένα πολύ-πολύ μακρύ παρακλάδι που φτάνει στην υπόθεση Ι.Μ. ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ και ακόμα παραπέρα στις μέρες μας, με την εμπλοκή μελών του ΝΣΚ, εκ των οποίων ένας και κύριος πρωταγωνιστής είναι κοινός στις 2 υποθέσεις.''
<< Είμαι από αυτούς που έχουν μιλήσει ανοιχτά για την νέα εποχή της μπλογκόσφαιρας και την ενίσχυση της φωνής του πολίτη, μέσα από το διαδίκτυο και τα προσωπικά ιστολόγια. Σε δύσκολους καιρούς, που η φωνή των πολιτών ακούγεται όλο και πιο δύσκολα, τα blogs είναι ένα ισχυρό «ανάχωμα» αντίστασης προς κάθε είδους εξουσία. Είναι απόψεις στις οποίες μένω σταθερός και υπερασπίζομαι με σθένος. Δυστυχώς, όμως, κάποιοι ελάχιστοι, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα, επιχειρούν με συκοφαντίες να παίξουν παιγνίδια στην πλάτη της μπλογκόσφαιρας και να την βουτήξουν στα πολιτικά «απόβλητα», στα οποία αυτοί ανήκουν.
Σήμερα, παίχτηκε ένα ακόμη θλιβερό επεισόδιο πρωτοφανούς συκοφάντησης, με καταγγελίες ενός «ανύπαρκτου» πολιτικού μηχανικού, (αποδεικτικό της «ανυπαρξίας» του είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει καν στο μητρώο του ΤΕΕ) στο blog tromaktiko ότι, εγώ, δήθεν, διαθέτω πολυτελείς κατοικίες στην Πάρο και στο Κολωνάκι.
Φυσικά, καθόλου, τυχαία δεν είναι η χρονική επιλογή αυτής της επίθεσης.
Είναι αυταπόδεικτο ότι, δεν διαθέτω και δεν διέθετα ποτέ σπίτι στην Πάρο και στο Κολωνάκι. Οι διαχειριστές, όμως, του blog tromaktiko, αν πραγματικά υπερασπίζονται την αξιοπιστία της μπλογκόσφαιρας, οφείλουν, όχι μόνο να αποκαταστήσουν την αλήθεια, αλλά και να βγάλουν την «κουκούλα» του καταγγέλλοντα, δήθεν, (φυσικά ανύπαρκτου) πολιτικού μηχανικού. Σε διαφορετική περίπτωση είναι αυτοί που φέρουν αποκλειστικά το βάρος της πρωτοφανούς αυτής συκοφάντησης.
Είναι αυτονόητο ότι, θα υπερασπιστώ την τιμή και την πολιτική αξιοπρέπειά μου με κάθε νόμιμο τρόπο. Η προσωπική μου ζωή και η πολιτική μου διαδρομή ήταν και είναι πάντα στο φως και δεν θα επιτρέψω οποιονδήποτε να ρίξει σκιές.
Το θέμα όμως δεν είμαι εγώ. Το θέμα είναι ότι, κάποιοι ελάχιστοι προσπαθούν να μετατρέψουν την μπλογκόσφαιρα σε «μαγειρείο» πολιτικών, εσωκομματικών, τοπικών και άλλων σκοπιμοτήτων. Το θέμα είναι ότι, αυτοί οι ελάχιστοι επιχειρούν να απαξιώσουν ένα σημαντικό εργαλείο των πολιτών στη σύγχρονη δημοκρατία. Χιλιάδες bloggers σε όλη την Ελλάδα δίνουν καθημερινά την μάχη των ιδεών με ξεκάθαρο τρόπο και αναδεικνύουν την δύναμη της νέας δημοσιογραφίας, αυτής των πολιτών. Αυτοί είναι που μπορούν και να βάλουν τέλος στην απαξίωση, στα παιγνίδια συκοφάντησης, στον κατήφορο που επιχειρούν ορισμένοι ελάχιστοι να βάλουν την μπλογκόσφαιρα.>>
Μετά τους έντονους πανηγυρισμούς για την διαφαινόμενη επένδυση των Αράβων στο Πλατυγιάλι, διάφορα σενάρια διακινούνται σχετικά με τον κρυφό σχεδιασμό μεγάλου επιχειρηματικού ονόματος της Ελλάδος, γνωστού και για τις τραπεζικές επιχειρηματικές του δραστηριότητες.
Τα ανωτέρω σενάρια παρουσιάζουν τούς πετρελαιοφόρους Άραβες ως Δούρειο Ίππο διόδου του προαναφερόμενου επιχειρηματία στην περιοχή, προκειμένου να εγκαταστήσει αποθηκευτική πετρελαϊκή μονάδα αρχικά και μετέπειτα μονάδα διύλισης. Η ανωτέρω μεθόδευση κρίθηκε αναγκαία, σύμφωνα με τα σεναριακά δεδομένα, για να επιτευχθεί, με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις, η μετεγκατάσταση υπάρχουσας μονάδας από τονΑθηναϊκό περιαστικό ιστό, όπου προκαλείται μεγάλη περιβαλλοντική επιβάρυνση, στην περιοχή του Πλατυγιαλίου που αποτελεί ζώνη αναπτυξιακών οργασμικών αναταράξεων, αν και βρίσκεται σχεδόν εντός των ορίων περιοχής προστατευόμενης από διεθνείς συνθήκες.
Τα δεδομένα αυτά λέγεται ότι προκάλεσε η σθεναρή και πιεστική παρέμβαση της κοινότητας στο περιβαλλοντικό έγκλημα που συντελείται στην περιοχή της Ελευσίνας και του Ασπρόπυργου, όπου τα διυλιστήρια και οι τεράστιες αποθήκες περικλείονται από πυκνοκατοικημένο αστικό ιστό δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλεια των περιοίκων αλλά και επηρεάζοντας βλαπτικά το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον. Έτσι εγκαταλείπεται το πολυδιαφημιζόμενο εμπορικό διαμετακομιστικό κέντρο του Πλατυγιαλίου και διαμορφώνονται προοπτικές για πετρελαϊκή αποθήκευση, επεξεργασία και διακίνηση.
Κατά πληροφορίες, έχουν αγοραστεί και εκτάσεις, προκειμένου να ευδοκιμήσει η ανωτέρω επένδυση η οποία σε περίπτωση υλοποίησής της θα καταστήσει την περιοχή νεκρή ζώνη. Όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο για αυτό το εγχείρημα έχουν λάβει γνώση οι θεωρητικοί του νεοβραχωρίτικου νεποτισμού που σ αυτή την περίπτωση κάνουν την πάπια μη ζητώντας ευθέως ανταποδοτικά, αλλά προσπαθώντας να παίξουν υπόγειο ρόλο στον καθορισμό των χρισμάτων, δημιουργώντας ένα πλαίσιο μελλοντικών δημαρχιακών ταγών που θα προάγουν τον Αγρινιώτικο μεγαλοϊδεατισμό αρχικά και θα πνίγουν εν τη γενέσει της κάθε μορφή αντίδρασης στην επιχειρούμενη επένδυση. Σίγουρα δεν είναι τυχαία η χρισματική επιλογή Λύτρα στον δήμο Ξηρομέρου ο οποίος ως κομματικό προϊόν θα κάνει τεμενάδες σε άνωθεν εντολές προετοιμάζοντας επιπλέον το έδαφος για την μελλοντική προσάρτηση του Δήμου του στον Δήμο Αγρινίου, επιτυγχάνοντας έτσι την έξοδο των μπετόπληκτων Αγρινιωτών στην θάλασσα και τον απόλυτο έλεγχο και διαχείριση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της περιοχής κατά τα εβραιοβραχωρίτικα πρότυπα. Λέτε για αυτό να προωθείται και ο Ψαράκης για το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ στο Δήμο Μεσολογγίου από την Σώκεια Αυλή, θρηνούσα προσφάτως το απολεσθέν περιφερειακό χρίσμα, η οποία και προσπαθεί με κάθε τρόπο μετά την δημιουργία του δόγματος ‘’HanibalVrahoritasAitoloakarnanas’’ να κυριαρχήσει πλήρως στα δρώμενα του καταργηθέντος νομού μας;
Στην προσπάθεια να τονίσουν τη συμβολή των νέων στην κοινωνία και να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν, τα Ηνωμένα Έθνη αφιερώνουν ένα έτος για τους νέους, ανακηρύσσοντας το 2010 Διεθνές Έτος Νεολαίας, το οποίο ξεκίνησε την 12η Αυγούστου (Διεθνής Ημέρα Νεολαίας) και τελειώνει την 11η Αυγούστου 2011. Κάτω από τον τίτλο «Διάλογος και Αμοιβαία Κατανόηση», το Έτος στοχεύει στην ενθάρρυνση του διαλόγου και της κατανόησης μεταξύ των γενεών, στην προώθηση των ιδανικών της ειρήνης, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, καθώς και την αλληλεγγύη, στην ενθάρρυνση των νέων να αφοσιωθούν στην επίτευξη των στόχων της προόδου και της ανάπτυξης. Βασικές προτεραιότητες του προγράμματος «Δράση για τη Νεολαία» είναι η Εκπαίδευση, η Απασχόληση, η Καταπολέμηση της πείνας και της φτώχειας, η Υγεία, το Περιβάλλον, η Χρήση ναρκωτικών, η Παραβατικότητα ανηλίκων, οι Διακρίσεις λόγω φύλου, η Συμμετοχή των νέων στα κοινά, η Παγκοσμιοποίηση, οι Νέοι σε περιοχές συγκρούσεων, HIV/AIDS, οι Τεχνολογίες Πληροφόρησης και Επικοινωνίας, οι Δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου.
Στο ψήφισμα για την ανακήρυξη του έτους η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κάλεσε τις κυβερνήσεις, την κοινωνία των πολιτών, τα άτομα και τις κοινότητες σε όλο τον κόσμο να στηρίξουν δραστηριότητες σε τοπικό και διεθνές επίπεδο για τον εορτασμό του έτους. «Το Διεθνές Έτος αφορά την προώθηση της πλήρους και αποτελεσματικής συμμετοχής των νέων σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας», λέει ο Νίκολα Σέφερντ, υπεύθυνος του Σημείου Ενημέρωσης του ΟΗΕ για τη Νεολαία. «Ενθαρρύνουμε όλους τους τομείς της κοινωνίας να εργαστούν σε συνεργασία με τη νεολαία και τις οργανώσεις νεολαίας ώστε να κατανοήσουν καλύτερα τις ανάγκες και τις ανησυχίες των νέων και να αναγνωρίσουν τη συμβολή που μπορούν να έχουν στην κοινωνία». Πολλές διεθνείς εκδηλώσεις έχουν προγραμματιστεί για όλο τον χρόνο. Πραγματοποιήθηκε ήδη το Πέμπτο Παγκόσμιο Συνέδριο Νεολαίας από τις 31 Ιουλίου ως τις 13 Αυγούστου 2010 στην Κωνσταντινούπολη, και ακολουθεί η Παγκόσμια Διάσκεψη για τη Νεολαία στην Πόλη του Μεξικού 24 με 27 Αυγούστου. Και οι δύο συγκεντρώσεις θα εστιαστούν στη νεολαία και στην αειφόρο ανάπτυξη στο πλαίσιο των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας. Αυτό το διάστημα διεξάγεται η εναρκτήρια διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων Νεολαίας στη Σιγκαπούρη (14 - 26 Αυγούστου) που αποσκοπεί στο να εμπνεύσει τη νεολαία σε όλο τον κόσμο να αγκαλιάσει, να ενσαρκώσει και να εκφράσει τις ολυμπιακές αξίες της αριστείας, της φιλίας και του σεβασμού. Αλλά και κατά τη διάρκεια του Έτους, πολλά κράτη σε όλο τον κόσμο διοργανώνουν δράσεις για τους νέους. Όλα αυτά καλά. Μπορεί να θέτουν ζητήματα, να θίγουν προβλήματα, να ακούγονται προτάσεις, να προκύπτουν συμπεράσματα. Όμως στην ουσία, βρίσκονται λύσεις; Τι ζητούν οι νέοι; ...να τους ακούσουμε. Τι ζητούν οι νέοι; ...να τους σεβόμαστε .Τι ζητούν οι νέοι; ...την ίδια τους τη ζωή. Δεν έχουμε δικαίωμα να καταστρέφουμε τα όνειρά τους, δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύουμε το μέλλον τους. Η χρόνια πίεση που δημιουργεί η "εκγύμναση" στο σχολείο, η χρόνια πίεση από τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα της εκπαιδευτικής πολιτικής αποφέρουν την αποδοκιμασία, την απαξίωση εντέλει, της νεολαίας για το σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και την απαξίωση για την πολιτική, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα. Νοιώθουν οργή, θυμό, απόρριψη. Όλα συνοψίζονται στην καταδίκη ενός σαθρού πολιτικού σκηνικού και ενός εκπαιδευτικού συστήματος που δημιουργεί αλλεπάλληλες κρίσεις και αποδομεί το σύμπαν. Τα προβλήματα αυτά είναι:
- Η εμπορευματοποίηση της Παιδείας. Υπάρχει δήθεν η δωρεάν παιδεία, αλλά στην πράξη τα φροντιστήρια την καταργούν και στραγγίζουν τις φτωχές οικογένειες που θέλουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους.
- Το είδος της Παιδείας. Η παπαγαλία και οι σημερινές εξετάσεις ακυρώνουν κάθε παιδαγωγική διδασκαλία και δημιουργούν φοβερό άγχος για τους μαθητές. Ο ελεύθερος χρόνος τους μηδενίζεται.
- Η ανεργία: Το αβέβαιο μέλλον για τον νέο, όσα διπλώματα κι αν έχει, όσες σπουδές κι αν έχει κάνει. Η τεχνολογία, αντί να χρησιμοποιείται για μείωση των ωρών εργασίας, των ημερών και των ετών εργασίας, δημιουργεί ανέργους.
- Η απουσία κοινωνικής δικαιοσύνης. Κι όσοι νέοι καταφέρουν να πιάσουν δουλειά, ώριμοι πια, δεν μπορούν να στήσουν οικογένεια και φυτοζωούν με μισθούς πείνας.
Παράλληλα, τα σκάνδαλα, οι κλοπές και οι λεηλασίες του δημόσιου χρήματος και της δημόσιας περιουσίας όχι απλώς σκανδαλίζουν, αλλά ακυρώνουν συστήματα και καθεστώτα.
- Η καταξίωση των νέων: Σε όποια διαμαρτυρία των νέων απέναντι σ' αυτή την απαράδεκτη κατάσταση η απάντηση είναι μία: καμιά απάντηση, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Πώς να μετρηθεί, αυτό που με δυσκολία καταλαβαίνουμε; Προσπαθούμε να μαντέψουμε. Ή, απλώς, να διαλέξουμε ανάμεσα σε μια αισιόδοξη και μια απαισιόδοξη προφητεία.
Η απαισιόδοξη προφητεία εδράζεται σε μια αδιαμφισβήτητη ιστορική εμπειρία, πολλές φορές επαναληφθείσα. Έρχεται κοινωνική έκρηξη η οποία μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό και τον πρώτο ενθουσιασμό, αδύναμη η ίδια να μεταφραστεί σε πεζούς πολιτικούς όρους, ανίκανοι να τη μεταφράσουν σε έλλογο πολιτικό πρόταγμα και οι φορείς που διεκδικούν την εκπροσώπησή της, δίνει τη θέση της, αργά ή γρήγορα, σε μια χαώδη κατάσταση. Η αισιόδοξη προφητεία θα μπορούσε να διατυπωθεί κάπως έτσι: Σε ένα περιβάλλον όπου η κρίση εκπροσώπησης είναι προφανής και μετρήσιμη, όπου η αντοχή των υλικών της θεσμικής και πολιτικής αρχιτεκτονικής της μεταπολίτευσης δείχνει να έχει εξαντληθεί, ο γενικός φόβος της έκπτωσης που συνοδεύει τις πληγές της οικονομικής κρίσης καθιστούν επείγουσα μια «αλλαγή παραδείγματος», αλλαγή προτύπου. Αρκεί να βρεθεί εκείνος που θα έχει τη δύναμη και την ικανότητα να το μεταφράσει.
Η νέα γενιά, είδε και απόειδε. Είδε πρώτ' απ' όλα να της κλέβουν την παιδική ηλικία. Από τα έξι του χρόνια, που το παιδί απαγορεύεται στο εξής να είναι παιδί. Απαγορεύεται να παίξει. Μαθήματα το πρωί στο σχολείο. Μαθήματα το απόγευμα στο σπίτι ή στο φροντιστήριο. Να μάθει και μια ξένη γλώσσα. Πιθανόν και δυο. Να μη μάθει να σκέπτεται. Να μη ζωγραφίζει τα όνειρά του. Να μάθει να μαζεύει βαθμούς, να πετύχει στο πανεπιστήμιο. Με τον πατέρα και τη μάνα του να απειλούνται από την ανεργία. Και την τράπεζα.
Όσοι εκπαιδευτικοί έχουν την όρεξη να σμιλέψουν τις ψυχές των παιδιών για κάτι ομορφότερο, έχει καλώς. Ωστόσο δεν φτιάχνουν αυτοί το σύστημα μιας γενιάς που εισέβαλε στο προσκήνιο του κατά τα λοιπά όζοντος δημοσίου βίου. Μέσα σε ένα τέτοιο εχθρικό και ανασφαλές περιβάλλον, οι νέοι αντιδρούν ή αδιαφορούν. Δύο πιθανές ερμηνείες για το φαινόμενο: μια ψυχανάλυση και μια θεωρία συνωμοσίας. Η πρώτη καταγράφει την έκρηξη της νεολαίας στις ορμόνες της νεότητας. Η άλλη σκιαγραφεί και διεκδικεί το προνομιακό πεδίο του «ΚΑΝΕΝΑ» που καταλαμβάνει όλο και πιο θηριώδη ποσοστά στο ζαλισμένο βαρόμετρο των δημοσκοπήσεων, πράγμα που σημαίνει ότι το πολιτικό και κομματικό σύστημα είναι υποχρεωμένο να αναδιαπραγματευθεί τις κατανομές ισχύος και ρόλων.
Ούτε το ντιβάνι του ψυχαναλυτή ούτε η θεωρία συνωμοσίας είναι τα κατάλληλα εργαλεία για να ερμηνεύσουν την απογοήτευση των νέων. Ο μεγάλος θυμός τροφοδοτείται στα θρανία και τα πανεπιστημιακά έδρανα, στον εξεταστικό μαραθώνιο που απομυζά τουλάχιστον δέκα χρόνια της ζωής κάθε νέου, στις ενδοοικογενειακές συγκρούσεις για απαιτήσεις επίδοσης κι απόδοσης χωρίς επαγγελματική ανταπόδοση, στα μισόλογα των γονιών για το στρίμωγμα που έρχεται, στον τσεβδό λόγο της τηλεοπτικής ενημέρωσης όπου η λέξη «σκάνδαλο» έχει γίνει σήμα κατατεθέν του πολιτικού συστήματος. Έγιναν στάχτη οι προσδοκίες για επιβράβευση των «αξίων», ανταμοιβή των «αρίστων», κοινωνική αναρρίχηση των «επιδέξιων». Το ερώτημα είναι ποιά πλατφόρμα, ποιό σχέδιο, ποιά ατζέντα, ποιά συνθήματα, ποιές «αλυσίδες» θα δώσουν πολιτική διέξοδο στην οργή τους και θ' αποτρέψουν τους υπαρκτούς κινδύνους εκτροπής σε αυταρχικές λύσεις. Γιατί, όσο ισχύει η ρήση της Λούξεμπουργκ ότι η ενεργητικότητα των μαζών δεν μπαίνει σε μπουκάλι, άλλο τόσο ισχύει ότι η πολιτική, όπως και η φύση, απεχθάνεται το κενό.
Οι νέοι αρνούνται την προοπτική «ενός παρόντος και ενός μέλλοντος» που συντρίβεται ανάμεσα στην πλήξη της συνεχούς θυσίας, στον οργανωμένο ακρωτηριασμό που ονομάζεται εκπαίδευση και στην υπόσχεση μιας εργασιακής αβεβαιότητας έπειτα από αυτό. Σε αυτό το παρόν, που κυριαρχείται από την εικόνα ενός ναρκοθετημένου μέλλοντος, «βγάζουν τη γλώσσα τους» καθώς «άτακτα» αναζητούν ένα διαφορετικό μοντέλο ζωής, πέρα από την αδηφάγο ανταγωνιστική «ζούγκλα της αγοράς», που απειλεί να ρουφήξει τη δημιουργική και απαιτητική πνοή τους. Οι πραγματικές αιτίες είναι ο αποκλεισμός και η ματαίωση των προσδοκιών μιας ολόκληρης γενιάς, που βουλιαγμένη στην προοπτική της ανεργίας αισθάνεται ότι την κορόιδεψαν.
Μια «εξαπατημένη γενιά» με τα λόγια του Pierre Bourdieu που γαλουχήθηκε με την ψευδαίσθηση ότι κυνηγώντας την ατομική λύση, τον βαθμό, το πτυχίο, το μεταπτυχιακό, θα έχει ανοιχτούς τους δρόμους της επαγγελματικής αποκατάστασης και της καριέρας.
Οσμίζονται, οι νέοι μας, αυτό που τους περιμένει όσον αφορά στον επαγγελματικό τους μέλλον. Το ακούνε στα δελτία των οκτώ, το διαβάζουν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Το βλέπουν γύρω τους, στους χιλιάδες άνεργους πτυχιούχους, στο συγγενικό τους περιβάλλον, στη γειτονιά τους, στους πρώην συμφοιτητές τους που πήραν πτυχίο, πήραν μεταπτυχιακό και άλλοι ψάχνουν ακόμη για δουλειά, άλλοι δουλεύουν με 700 ευρώ τον μήνα και άλλοι τυχερότεροι (;) «χτυπάνε» 12ωρα με αμοιβές της τάξης των 1.200 ευρώ. Ψυχανεμίζονται οι δύο στους τρεις ότι, ακόμη και αν «τακτοποιηθούν» εργασιακά το πιο πιθανόν είναι να μην έχει η εργασία τους καμιά σχέση με το αντικείμενο των σπουδών τους. Πρόκειται για την αυθόρμητη και ενστικτώδη απόρριψη μιας ζωής που βουλιάζει μέσα στο τέλμα των «συνηθισμένων σχέσεων» της υποταγής, της εκμετάλλευσης, των εφήμερων μικροαστικών αυταπατών, του διαρκούς εξοντωτικού κυνηγιού για μια θέση στον ήλιο που λάμπει όλο και για λιγότερους.
Οι γονείς τους, παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που συναντούν, έχουν κατορθώσει να τους εξασφαλίσουν στις πιο πολλές περιπτώσεις μια σχετικά αξιοπρεπή διαβίωση, κάποιες φορές ακόμα και υπερβολικές καταναλωτικές επιδόσεις. Οι νέοι ζουν μέσα στην ανησυχία και κάποτε μέσα στην απόγνωση. Ανησυχία και απόγνωση γιατί γνωρίζουν πλέον ότι τον «ευπρεπή» τρόπο με τον οποίο έμαθαν να ζουν δεν θα κατορθώσουν να τον βελτιώσουν παρά τις επικρατούσες στην εποχή μας φιλοσοφίες της προόδου. Ακόμα χειρότερα οι σημερινοί νέοι ολοένα και περισσότερο πείθονται ότι οι συνθήκες μέσα στις οποίες θα ζήσουν όχι μόνον δεν θα είναι καλύτερες αλλά μάλλον θα χειροτερέψουν. Έχοντας γευθεί μια σχετική άνεση, έχοντας γνωρίσει, δηλαδή, έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και όχι προσδοκώντας τον όπως οι προηγούμενες γενιές, φοβούμενοι με άλλα λόγια ότι θα χάσουν αυτό που είναι απτό και όχι τα ασαφή «αύριο που τραγουδούν», οι σημερινοί νέοι τραυματίζονται υπέρμετρα. Η χαμένη ευτυχία πάντα κοστίζει περισσότερο από τη ματαιωμένη προσδοκία.
Αυτές όμως οι δυσκολίες δεν είναι μόνον ελληνικές, είναι ευρωπαϊκές, είναι παγκόσμιες, αν ως κόσμο βέβαια νοήσουμε τις ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες. Μου φαίνεται ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχει μια επιπλέον συνθήκη που κάνει τους νέους να αγωνιούν ακόμη περισσότερο, και αυτή είναι η παντελής απουσία κανόνων.
Μπορεί και σε άλλες κοινωνίες οι κανόνες να είναι για κάποιους ελαστικοί, στην Ελλάδα όμως είναι ανύπαρκτοι. Πώς να ενεργήσει ο νέος σε μια κοινωνία όταν ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι ο στόχος του είναι δεδομένος, οι κανόνες για την επίτευξή του δεν υπάρχουν; Όχι γιατί δεν θεσπίστηκαν, αλλά γιατί παραβιάζονται καθημερινά και μάλιστα ατιμώρητα και πρώτα απ' όλα από αυτούς που υποτίθεται ότι ορίστηκαν για να τους διαφυλάσσουν. Το μέλλον που ανοίγεται μπροστά στους νέους, ούτως ή άλλως, είναι εξαιρετικά αβέβαιο, η απουσία κανόνων όμως το καθιστά χαώδες και άρα απειλητικό στα μάτια τους. Και αυτό που σε απειλεί αποπειράσαι συχνά να το συντρίψεις.
Αλλά η οργή συνδέεται άμεσα και με την απόγνωσή τους. Απόγνωση και αποδοκιμασία για την κοινωνία στην οποία καλούνται να ζήσουν και για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που λειτουργεί με βάση αρχές (συχνά και δομές) του προπερασμένου αιώνα, που δεν αντιδρά δημιουργικά στις τεράστιες κοινωνικές, γνωστικές και τεχνολογικές αλλαγές που συντελούνται σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη. Για μια εκπαίδευση που τους φαίνεται -και σε πολλά είναι- τελείως άσχετη προς τις ανάγκες και τα προβλήματα που θα έχουν να αντιμετωπίσουν. Για μια κοινωνία που σε πολλές εκφάνσεις της ανέχεται τη βία (όταν δεν την υποθάλπει), που είναι δύσπιστη για το διαφορετικό (όταν δεν το απορρίπτει), που δεν καταλαβαίνει πόσο η νέα γενιά διαφέρει -και ευτυχώς διαφέρει- από τις προηγούμενες (όταν δεν την καταδικάζει άκριτα). Για ένα σύστημα αξιών που τους φαίνεται αδιέξοδο και άσκοπο. Η σημερινή νεολαία έχει στερηθεί αγαθά που μέχρι πριν από 15 χρόνια θεωρούσαμε αυτονόητα και φυσικά: το δικαίωμα στη μόρφωση, την απόλαυση μιας σταθερής εργασίας, το στοιχειώδη αλλά και εφικτό σχεδιασμό της ζωής και του μέλλοντος μας. Μαζί με αυτά, έχουν στερηθεί και άλλα απλά και φυσικά πράγματα, όπως την παιδική τους ηλικία, την ξενοιασιά, τις αλάνες, τα πάρτυ με μπλουζ, τη μυρωδιά των λουλουδιών στο κέντρο της πόλης, τις μεγάλες παρέες, και προπάντων το όνειρο. Αυτό δεν είναι το ρέκβιεμ για όσων τα νιάτα περάσανε, ούτε είναι η εξιδανίκευση του παρελθόντος της γενιάς της μεταπολίτευσης.
Ήδη κουρασμένοι από τα εντατικά φροντιστήρια και την εκμάθηση άχρηστων δεξιοτήτων, από την αναζήτηση ερωτικού συντρόφου, από την πίεση των γονιών τους να είναι παντού πρώτοι, θα μπούνε στο πανεπιστήμιο. Από εκεί θα πάρουν τουλάχιστον δύο πτυχία, και μαζί με τις δυο τουλάχιστον γλώσσες που ξέρουν, θα βγουν στην ανεργία ή αν είναι τυχεροί στα λιγοστά ευρώ. Θα κάνουν τουλάχιστον δυο δουλειές για να επιβιώσουν στοιχειωδώς (αν βρούνε) και θα ζουν με τους γονείς τους, αν και οι περισσότεροι είναι υπέρ του γάμου. Βιώνουν ήδη, όχι απλώς ως θλιβερή προοπτική, αλλά ως ζώσα εμπειρία με τραγικό τρόπο την ανεργία, την εργασιακή περιπλάνηση στο διηνεκές, την ψυχική απελπισία, το αδιέξοδο: No way out. Ματαιωμένες προσδοκίες. Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν η αδικία δείχνει ωμά το φρικτό της πρόσωπο τότε έρχεται η εκδίκηση, και αυτό είναι που βιώνουμε τώρα . Αν η εξουσία δεν αναλάβει τις ευθύνες της για τον σχεδιασμό, από «μηδενική βάση», ενός εκπαιδευτικού συστήματος ρεαλιστικού, ευαίσθητου στις απαιτήσεις της κοινωνίας, απαλλαγμένου από το βρόχο της κυβερνητικής παρέμβασης και με σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό, φοβάμαι πως δεν θα κερδηθεί η απαραίτητη συμμετοχή των νέων στο χτίσιμο μιας νέας, θετικά διαφορετικής κοινωνίας
Έχει λόγους να φοβάται κανείς ότι βλέπουμε μπροστά μας ακόμη μία γενιά της ήττας: Δυστυχώς έχει. Ο Γκράμσι βέβαια μας παρότρυνε "να πορευόμαστε με την αισιοδοξία της βούλησης και την απαισιοδοξία της γνώσης", αλλά η γνώση παραείναι πικρή για να μπορέσει να τη γλυκάνει κάπως η βούληση. Μπροστά σε όλα αυτά είναι απίστευτο το ότι, κανείς δεν ενδιαφέρεται να συζητήσει σοβαρά, μελετημένα και με στόχευση τα προβλήματα τους. Είναι απογοητευτικό το ότι, ενώ η κυβέρνηση μιλά συνεχώς για ρήξεις και τομές, για μεγάλες αλλαγές, δεν έχει βάλει καθόλου στην ατζέντα τα ζητήματα των νέων. Ας ελπίσουμε ότι θα δούμε σύντομα ουσιαστικές παρεμβάσεις και το Διεθνές Έτος Νεολαίας δεν θα μετατραπεί σε ένα Έτος Αδιαφορίας για την Ελληνική Νεολαία...
Από την στιγμή που μας έκανε την χάρη και άφησε την νομαρχία και τις διάφορες ποικιλίες ούζου και ρίχτηκε άφθαρτος γαρ στον βουλευτικό στίβο, όλος ο νομός άρχισε να ασχολείται με τα τερτίπια και τις τοπικιστικές κορώνες του Δημητράκη που άλλοτε προκαλούσαν θυμηδία, άλλοτε προβληματισμό για το ‘’θέλειν ειπείν’’ του ανδρός.
Να θυμηθούμε την περίφημη δήλωσή του περί διαχωρισμού του νομού σε Αιτωλία και Ακαρνανία μη γνωρίζοντας προφανώς ότι το Αγρίνιο γεωγραφικά υπάγεται στην Αιτωλία; Ή να θυμηθούμε την στάση του στο εφετείο, στο πανεπιστήμιο και σε άλλα ζητήματα ζωτικής σημασίας για το νομό όπου έδωσε ρεσιτάλ τοπικισμού στοχεύοντας με τα φιλόδοξα βέλη του την Παπαστράτου και εγείροντας το πατριωτικό φρόνημα των απανταχού Αγρινιωτών; Εμείς στο Μεσολόγγι τον έχουμε γνωρίσειαπό την άψογη συνεργασία του με τον Αναγνωστόπουλο και την απόλυτη στήριξη που του πρόσφερε στο οργανωμένο σχέδιο του για την πριμοδότηση του Αγρινίου και την απαξίωση της πόλης του Μεσολογγίου. Τελευταία προκλητική εμφάνιση έκανε στην εκδήλωση για το εφετείο στην Αθήνα όπου θρασύτατα το έριξε στο δούλεμα των παρευρισκομένων.
Στο έκτρωμα του Καλλικράτη έβαλε και αυτός το χεράκι του προκειμένου να δεί την πόλη του να καταλαμβάνει την μισή Αιτωλοακαρνανία και να ανατρέπεται κάθε έννοια χωροταξικού σχεδιασμού και ισόρροπης ανάπτυξης. Έτσι τώρα το παίζει δύσκολος κάνοντας τσαχπινιές και παίζοντας με τα νεύρα των κομματικά υπόδουλων, δηλώνοντας ενίοτε ότι είπε αλλά και δεν είπε όχι στον Σαμαρά για το χρίσμα και ότι είναι διαθέσιμος για συζήτηση με τον πρόεδρο σχετικά με την επικαιρότητα.
Ο Δημήτρης ο Δύσκολος αποτελεί γνήσιο βουλευτικό προϊόν της Αιτ/νιας , υπενθυμίζοντας σε όλους
μας ότι ο νομός μας έχει πολλά χρόνια να βγάλει πολιτικό βεληνεκούς και ποιότητας και ότι κάθε
πολιτική αίσθηση και κρίση έχει χαθεί στην υποανάπτυκτη λογική του μικροκομματικού συμφέροντος
που θέλει να βλέπει σε βουλευτικούς θώκους Σταμάτηδες, Μωραϊτηδες, Σαλμάδες,Μακρυπίδηδεςκλπ.
Το εφετείο της Πάτρας καταδίκασε δύο γιατρούς σε ποινές κάθειρξης 10 και 12 ετών αντίστοιχα, για πλαστογραφήσεις κατά την διάρκεια μιας μακράς σειράς παρανόμων στιγμιογραφήσεων, με θύματα γυναίκες που έπρεπε να «πειστούν» να κάνουν τεχνητή γονιμοποίηση με την αντίστοιχη «θεραπεία» και τα ταμεία τους, που δεν χρειάστηκε να πειστούν για να πληρώσουν. Αυτά τα διαβάσατε στις ειδήσεις, σε άλλα ιστολόγια. Εδώ θα διαβάσετε αυτά που δεν γράφτηκαν:
-Ο βοηθός, που δεν είχε καν άδεια ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος καταδικάστηκε και στην πρωτόδικη δίκη και στην εφετειακή, σε ποινή μεγαλύτερη του καθηγητή της μαιευτικής Βασιλείου Τζιγγούνη. -Ο καθηγητής Τζιγγούνης επειδή δικάστηκε με ψήφους 2 προς 1 στην πρωτόδικη απόφαση (ο Πρόεδρος του δικαστηρίου Μέξας τον αθώωσε) έφερε βεβαίωση από το Γενικό Κρατικό της Νίκαιας, μετακόμισε στην Αθήνα και αν και το 2007 είχε απολυθεί από το πανεπιστήμιο της Πάτρας, εξακολουθούσε να κάνει ιατρείο σε έγκυες γυναίκες, μέχρι την καταδίκη του από το Εφετείο, οπότε και φυλακίστηκε.
-Το δικαστήριο απεφάνθη μόνο για συνταγές που αφορούσαν το πρώην ΤΕΒΕ αλλά τη «νύφη» είχαν πληρώσει και άλλα ταμεία (π.χ. ΙΚΑ, ταμεία Δημοσίων υπαλλήλων ) που δεν έψαξαν, ούτε και κυνήγησαν την υπόθεση.
-Το αρχικό πόρισμα από το Πανεπιστήμιο ήταν απαλλακτικό. Η αρχική ποινή που του είχε επιβληθεί από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο ήταν διαγραφή μερικών εβδομάδων.
-Οι φαρμακοποιοί που αθωώθηκαν εκτελούσαν συνταγές που ανέγραφαν όλες την ίδια πάθηση στην οποία, κατά σύμπτωση, δεν υπάρχει συμμετοχή του ασθενούς.
-Η πρωτόδικη δίκη διήρκεσε 13 μήνες μέχρι να καταδικαστεί ο Τζιγγούνης και να περάσει την πόρτα της φυλακής. Από τις πρώτες καταγγελίες πέρασαν 8 ολόκληρα χρόνια.
-Οι εταιρείες των οποίων τα ακριβά φάρμακα γράφονταν κατά κόρον ήταν η Abbot, η Serono και η Ipsen Biokap.
Η δουλειά «βγήκε στον αέρα» χάρη στο ένα πόρισμα ενός καθηγητή ανατομίας (Βαράκης ) και το θάρρος ενός γυναικολόγου που συνεργαζόταν με το πρώην ΤΕΒΕ (Ανδρέας Καρναρής).
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΣΤΑΚΟΥ
Αγαπητοί συνδημότες,
Εξωθεσμικοί και θεσμικοί παράγοντες του στενού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού προσπαθούν να μετατρέψουν το Πλατυγιαλι σε ενεργειακό κολαστήριο. Το σχεδιάζουν με ταχύτατους ρυθμούς και συγχρόνως επιβάλλουν την σιωπή σε όλους τους κομματικά ελεγχόμενους πολίτες και φορείς καθώς επίσης και στα ΜΜΕ για να περάσουν πιο εύκολα τα σχέδια τους και με λιγότερες αντιδράσεις από την κοινωνία. Αρχικά, ξεκινήσαμε τον αγώνα ενημέρωσης των πολιτών για τα πραγματικά σχέδια της επένδυσης (LPG ΚΑΙ ΟΧΙ LNG), που τάζουν στους πολίτες χιλιάδες ψεύτικες θέσεις εργασίας και για τον κίνδυνο της ερημοποιησης της περιοχής στο ενδεχόμενο εγκατάστασης της επένδυσης του ΚΑΤΑΡ στο Πλατυγιαλι. Υπερασπιζόμαστε το δημιούργημα μας, το λιμάνι μας, το μέλλον μας, τους κόπους μας και τον ιδρώτα μας. Υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπεια μας. Το ήθος, την τιμιότητα, την ανάγκη για δημιουργική εργασία. Υπερασπιζόμαστε την υγιή ανάπτυξη σε όφελος του κοινωνικού συνόλου και όχι του ατομικού. Δεν βλέπουμε την ανάπτυξη και το χρήμα ως θεό. Η υγεία και το περιβάλλον είναι σημαντικότερα από την οποιαδήποτε ανάπτυξη που καταστρέφει τα πολυτιμότερα αγαθά της ζωής.
Για τους ανωτέρω λόγους λέμε :
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΛΙΜΑΝΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΔΙΑΜΕΤΑΚΟΜΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙ ΑΣΤΑΚΟΥ ΔΗΜΟΥ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ. http://astakos.wordpress.com
